Incipit
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Ave María, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui Jesus. Sancta María, Mater Dei, ora pro nobis peccatóribus, nunc et in hora mortis nostræ. Amen.
Credo in Deum, Patrem omnipoténtem, Creatórem cæli et terræ. Et in Jesum Christum, Fílium ejus únicum, Dóminum nostrum: qui concéptus est de Spíritu Sancto, natus ex María Vírgine,
passus sub Póntio Piláto, crucifíxus, mórtuus, et sepúltus: descéndit ad ínferos; tértia die resurréxit a mórtuis; ascéndit ad cælos; sedet ad déxteram Dei Patris omnipoténtis: inde ventúrus est judicáre vivos et mórtuos. Credo in Spíritum Sanctum, sanctam Ecclésiam cathólicam,
Sanctórum communiónem, remissiónem peccatórum, carnis resurrectiónem, vitam ætérnam. Amen.
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus ✠ in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
|
Początek
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.
Zdrowaś Maryjo, łaskiś pełna; Pan z Tobą: błogosławionaś ty między niewiastami, i błogosławiony owoc żywota twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi, teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Wierzę w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi. I w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego: który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny, umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł, i pogrzebion: zstąpił do piekieł: trzeciego dnia zmartwychwstał; wstąpił na niebiosa; siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego: stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych. Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen.
℣. Panie, +︎ otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Invitatorium {Antiphona ex Psalterio secundum tempora}
Ant. Regem ventúrum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Ant. Regem ventúrum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Veníte, exsultémus Dómino, jubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem ejus in confessióne, et in psalmis jubilémus ei.
Ant. Regem ventúrum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Veníte, adorémus.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus ejus (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus ejus, et oves páscuæ ejus.
Ant. Regem ventúrum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Hódie, si vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Veníte, adorémus.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus jurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Regem ventúrum Dóminum, * Veníte, adorémus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Veníte, adorémus.
Ant. Regem ventúrum Dóminum, * Veníte, adorémus.
|
Wezwanie {Antyfona z Psałterza według okresu}
Ant. Króla Pana, który ma przyjść * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Ant. Króla Pana, który ma przyjść * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu.
Ant. Króla Pana, który ma przyjść * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo nie odrzuci Pan swego ludu, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości, na które baczy.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. Króla Pana, który ma przyjść * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Dziś, jeźli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. Króla Pana, który ma przyjść * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Ant. Króla Pana, który ma przyjść * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
|
Hymnus {ex Psalterio secundum tempora}
Verbum supérnum, pródiens
A Patre olim éxiens,
Qui natus orbi súbvenis,
Cursu declívi témporis.
Illúmina nunc péctora,
Tuóque amóre cóncrema;
Audíto ut præcónio
Sint pulsa tandem lúbrica.
Judéxque cum post áderis
Rimári facta péctoris,
Reddens vicem pro ábditis,
Justísque regnum pro bonis.
Non demum arctémur malis
Pro qualitáte críminis;
Sed cum beátis cómpotes
Simus perénnes cælibes.
Laus, honor, virtus, glória,
Deo Patri, et Fílio,
Sancto simul Paráclito,
In sæculórum sǽcula.
Amen.
|
Hymn {z Psałterza według okresu}
Słowo najwyższe,
Z łona Ojca wychodzące,
Które rodząc się ratujesz świat,
Gdy upływa bieg czasu:
Oświeć teraz dusze
I rozpal swą miłością
By serce porzucające to, co znikome
Napełniła rozkosz niebieska.
Iżbyśmy, gdy trybunał Sędziego
Potępi na ogień grzesznych,
A głos przyjazny powoła bogobojnych
Do nieba zasłużonego
Iżbyśmy nie tarzali się jako żer płomieni
Wśród czarnych wirów,
Lecz w widzeniu Boga uczestnicząc,
Radości zażywali niebieskich.
Ojcu, zarazem Synowi
i Tobie, Duchu Święty,
Jak była, tak niech będzie nieustannie
Po wszystkie wieki chwała.
Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturn I.
Ant. Avértit Dóminus.
Psalmus 52 [1]
52:1 Dixit insípiens in corde suo: * Non est Deus.
52:2 Corrúpti sunt, et abominábiles facti sunt in iniquitátibus: * non est qui fáciat bonum.
52:3 Deus de cælo prospéxit super fílios hóminum: * ut vídeat si est intéllegens, aut requírens Deum.
52:4 Omnes declinavérunt, simul inútiles facti sunt: * non est qui fáciat bonum, non est usque ad unum.
52:5 Nonne scient omnes qui operántur iniquitátem, * qui dévorant plebem meam ut cibum panis?
52:6 Deum non invocavérunt: * illic trepidavérunt timóre, ubi non erat timor.
52:6 Quóniam Deus dissipávit ossa eórum qui homínibus placent: * confúsi sunt, quóniam Deus sprevit eos.
52:7 Quis dabit ex Sion salutáre Israël? * cum convérterit Deus captivitátem plebis suæ, exsultábit Jacob, et lætábitur Israël.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalmy z lekcjami {Antyfony z Psałterza według okresu}
Nokturn I.
Ant. God bringeth back.
Psalm 52 [1]
52:1 Rzekł głupi w sercu swojem: * Niemasz Boga.
52:2 Popsowali się, i obrzydłymi się stali w nieprawościach: * niemasz, ktoby dobrze czynił.
52:3 Bóg z nieba pojrzał na syny człowiecze: * aby oglądał, jeźli jest znający, albo szukający Boga.
52:4 Wszyscy odstąpili, pospołu stali się niepożytecznymi: * niemasz, ktoby dobrze czynił, niemasz aż do jednego.
52:5 Izali nie poznają wszyscy, którzy czynią nieprawość, * którzy pożerają lud mój jako pokarm?
52:6 Boga nie wzywali: * tam drżeli od bojaźni, gdzie nie było strachu.
52:6 Albowiem Bóg rozsypał kości tych, którzy się ludziom podobają: * pohańbieni są, bo je Bóg wzgardził.
52:7 Któż da z Syonu zbawienie Izrael? * Gdy Bóg nawróci poimanie, rozraduje się Jakób, i rozweseli się Izrael.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 54 [2]
54:2 Exáudi, Deus, oratiónem meam, et ne despéxeris deprecatiónem meam: * inténde mihi, et exáudi me.
54:3 Contristátus sum in exercitatióne mea: * et conturbátus sum a voce inimíci, et a tribulatióne peccatóris.
54:4 Quóniam declinavérunt in me iniquitátes: * et in ira molésti erant mihi.
54:5 Cor meum conturbátum est in me: * et formído mortis cécidit super me.
54:6 Timor et tremor venérunt super me: * et contexérunt me ténebræ.
54:7 Et dixi: Quis dabit mihi pennas sicut colúmbæ, * et volábo, et requiéscam?
54:8 Ecce, elongávi fúgiens: * et mansi in solitúdine.
54:9 Exspectábam eum, qui salvum me fecit * a pusillanimitáte spíritus et tempestáte.
54:10 Præcípita, Dómine, dívide linguas eórum: * quóniam vidi iniquitátem, et contradictiónem in civitáte.
54:11 Die ac nocte circúmdabit eam super muros ejus iníquitas: * et labor in médio ejus, et injustítia.
54:12 Et non defécit de platéis ejus * usúra, et dolus.
54:13 Quóniam si inimícus meus maledixísset mihi, * sustinuíssem útique.
54:13 Et si is, qui óderat me, super me magna locútus fuísset, * abscondíssem me fórsitan ab eo.
54:14 Tu vero, homo unánimis: * dux meus, et notus meus:
54:15 Qui simul mecum dulces capiébas cibos: * in domo Dei ambulávimus cum consénsu.
54:16 Véniat mors super illos: * et descéndant in inférnum vivéntes:
54:16 Quóniam nequítiæ in habitáculis eórum: * in médio eórum.
54:17 Ego autem ad Deum clamávi: * et Dóminus salvábit me.
54:18 Véspere, et mane, et merídie narrábo et annuntiábo: * et exáudiet vocem meam.
54:19 Rédimet in pace ánimam meam ab his, qui appropínquant mihi: * quóniam inter multos erant mecum.
54:20 Exáudiet Deus, et humiliábit illos, * qui est ante sǽcula.
54:20 Non enim est illis commutátio, et non timuérunt Deum: * exténdit manum suam in retribuéndo.
54:21 Contaminavérunt testaméntum ejus, divísi sunt ab ira vultus ejus: * et appropinquávit cor illíus.
54:22 Mollíti sunt sermónes ejus super óleum: * et ipsi sunt jácula.
54:23 Jacta super Dóminum curam tuam, et ipse te enútriet: * non dabit in ætérnum fluctuatiónem justo.
54:24 Tu vero, Deus, dedúces eos, * in púteum intéritus.
54:24 Viri sánguinum, et dolósi non dimidiábunt dies suos: * ego autem sperábo in te, Dómine.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Avértit Dóminus captivitátem plebis suæ.
|
Psalm 54 [2]
54:2 Wysłuchaj, Boże, modlitwę, a nie wzgardzaj prośby mojéj: * wejrzyj na mię, a wysłuchaj mię.
54:3 Zasmuciłem się w ćwiczeniu mojem: * i zatrwożyłem się dla głosu nieprzyjaciela, i dla uciśnienia grzesznika.
54:4 Albowiem zwalali na mię nieprawości: * a w gniewie przykrzyli mi się.
54:5 Serce moje zatrwożyło się we mnie: * a strach śmierci przypadł na mię.
54:6 Bojaźń i drżenie przyszły na mię: * i okryły mię ciemności.
54:7 I rzekłem: Kto mi da skrzydła jako gołębice, * a będę latał, i odpoczywał?
54:8 Oto oddaliłem się uciekając: * i mieszkałem na pustyni.
54:9 Czekałem onego, który mię wybawił * od lękliwości ducha i od nawałności.
54:10 Zrzuć, Panie, rozdziel ich języki: * bom widział nieprawość i spór w mieście.
54:11 We dnie i w nocy obtoczy je po murach jego nieprawość: * a obciążenie wpośród jego, i niesprawiedliwość.
54:12 I nie ustała na ulicach jego * lichwa, i zdrada.
54:13 Albowiem, by mi był złorzeczył nieprzyjaciel mój, * wżdybych był wytrwał.
54:13 I by był ten, który mię nienawidział, przeciwko mnie wielkie rzeczy mówił: * snadźbych się był skrył przed nim.
54:14 Ale ty, człowiecze jednomyślny: * wodzu mój i znajomy mój:
54:15 Któryś pospołu zemną jadał pokarmy: * w domu Bożym chodziliśmy w zgodzie.
54:16 Niechaj śmierć przyjdzie na nie: * a niechaj żywo zstąpią do piekła:
54:16 Bo złości w mieszkaniach ich: * w pośrodku ich.
54:17 Ja lepak do Boga wołałem: * a Pan wybawi mię.
54:18 W wieczór i rano, i w południe będę opowiadał i wysławiał: * i wysłucha głos mój.
54:19 Odkupi w pokoju duszę moję od tych, którzy mi się sprzeciwiają: * albowiem między wielą byli zemną.
54:20 Wysłucha Bóg, i uniży je, * który jest przed wieki.
54:20 Bo niemasz im odmiany, i nie bali się Boga: * wyciągnął rękę swoje w oddawaniu.
54:21 Pokalali Testament jego, oddzielili się od gniewu twarzy jego: * i sprzeciwiło się serce ich.
54:22 Gładsze są mowy jego nad oliwę: * a one są strzały.
54:23 Wrzuć na Pana staranie twoje, a on cię wychowa: * nie dopuści na wieki zachwiania sprawiedliwego.
54:24 Ale ty, Boże, zawiedziesz je, * w studnią zatracenia.
54:24 Mężowie krwawi i zdradliwi nie dojdą do połowice dni swoich: * lecz ja nadzieję będę miał w tobie, Panie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. God bringeth back the captivity of His people.
|
Ant. Quóniam.
Psalmus 55 [3]
55:2 Miserére mei, Deus, quóniam conculcávit me homo: * tota die impúgnans tribulávit me.
55:3 Conculcavérunt me inimíci mei tota die: * quóniam multi bellántes advérsum me.
55:4 Ab altitúdine diéi timébo: * ego vero in te sperábo.
55:5 In Deo laudábo sermónes meos, in Deo sperávi: * non timébo quid fáciat mihi caro.
55:6 Tota die verba mea exsecrabántur: * advérsum me omnes cogitatiónes eórum in malum.
55:7 Inhabitábunt et abscóndent: * ipsi calcáneum meum observábunt.
55:8 Sicut sustinuérunt ánimam meam, pro níhilo salvos fácies illos: * in ira pópulos confrínges.
55:9 Deus, vitam meam annuntiávi tibi: * posuísti lácrimas meas in conspéctu tuo.
55:9 Sicut et in promissióne tua: * tunc converténtur inimíci mei retrórsum:
55:10 In quacúmque die invocávero te: * ecce, cognóvi, quóniam Deus meus es.
55:11 In Deo laudábo verbum, in Dómino laudábo sermónem: * in Deo sperávi, non timébo quid fáciat mihi homo.
55:12 In me sunt, Deus, vota tua, * quæ reddam, laudatiónes tibi.
55:13 Quóniam eripuísti ánimam meam de morte, et pedes meos de lapsu: * ut pláceam coram Deo in lúmine vivéntium.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. For my soul.
Psalm 55 [3]
55:2 Zmiłuj się nademną, Boże; boć mię podeptał człowiek: * przez cały dzień najeżdżając, utrapił mię.
55:3 Podeptali mię nieprzyjaciele moi cały dzień: * albowiem wiele walczących przeciwko mnie.
55:4 Od wysokości dnia ulęknę się: * ja lepak w tobie nadzieję mieć będę.
55:5 W Bogu wysławiać będę mowy moje, w Bogum nadzieję miał: * nie będę się bał, co mi uczyni ciało.
55:6 Cały dzień słowy memi brzydzili się: * przeciwko mnie wszystkie myśli ich na złe.
55:7 Będą mieszkać, i kryć się: * sami stóp moich będą szlakować.
55:8 Jako czekali na duszę moję, za nic je zbawisz: * w gniewie narody pokruszysz.
55:9 Boże, żywot mój objawiłem tobie: * położyłeś łzy moje przed oblicznością twoją.
55:9 Jakoś w obietnicy twojéj: * tedy podadzą tył nieprzyjaciele moi.
55:10 W którykolwiek dzień będę cię wzywał: * otom poznał, że Bogiem moim jesteś.
55:11 W Bogu będę chwalił słowo, w Panu będę chwalił mowę: * miałem nadzieję w Bogu, nie będę się lękał co mi uczyni człowiek.
55:12 We mnie są, Boże, śluby twoje, * które oddam, chwały tobie.
55:13 Albowiemeś wyrwał duszę moję od śmierci, a nogi moje od upadku: * abych się podobał przed Bogiem w światłości żywiących.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 56 [4]
56:2 Miserére mei, Deus, miserére mei: * quóniam in te confídit ánima mea.
56:2 Et in umbra alárum tuárum sperábo, * donec tránseat iníquitas.
56:3 Clamábo ad Deum altíssimum: * Deum qui benefécit mihi.
56:4 Misit de cælo, et liberávit me: * dedit in oppróbrium conculcántes me.
56:4 Misit Deus misericórdiam suam, et veritátem suam, * et erípuit ánimam meam de médio catulórum leónum: dormívi conturbátus.
56:5 Fílii hóminum dentes eórum arma et sagíttæ: * et lingua eórum gládius acútus.
56:6 Exaltáre super cælos, Deus, * et in omnem terram glória tua.
56:7 Láqueum paravérunt pédibus meis: * et incurvavérunt ánimam meam.
56:7 Fodérunt ante fáciem meam fóveam: * et incidérunt in eam.
56:8 Parátum cor meum, Deus, parátum cor meum: * cantábo, et psalmum dicam.
56:9 Exsúrge, glória mea, exsúrge, psaltérium et cíthara: * exsúrgam dilúculo.
56:10 Confitébor tibi in pópulis, Dómine: * et psalmum dicam tibi in géntibus:
56:11 Quóniam magnificáta est usque ad cælos misericórdia tua, * et usque ad nubes véritas tua.
56:12 Exaltáre super cælos, Deus: * et super omnem terram glória tua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Quóniam in te confídit ánima mea.
|
Psalm 56 [4]
56:2 Zmiłuj się nademną, Boże, zmiłuj się nademną: * albowiem w tobie ufa dusza moja.
56:2 I w cieniu skrzydeł twoich nadzieję mieć będę, * aż nieprawość przeminie.
56:3 Będę wołał do Boga najwyższego: * Boga, który mi dobrze uczynił.
56:4 Posłał z nieba, i wybawił mię: * dał na pohańbienie, którzy mię deptali.
56:4 Zesłał Bóg miłosierdzie swoje, i prawdę swoję, * i wyrwał duszę moję z pośrodku szczeniąt lwich: spałem strwożony.
56:5 Synowie ludzcy, zęby ich oręże i strzały: * a ich język miecz ostry.
56:6 Wywyższże się, Boże, nad niebiosa, * a po wszystkiéj ziemi chwała twoja.
56:7 Zastawili sidło na nogi moje: * i nachylili duszę moję.
56:7 Wykopali dół przed obliczem mojem: * a wpadli weń.
56:8 Gotowe serce moje, Boże, gotowe serce moje: * będę śpiewał i grał.
56:9 Powstań, chwało moja, powstań, harfo i cytro: * wstanę na świtaniu.
56:10 Będęć wyznawał między ludem, Panie: * a będę tobie grał między narody.
56:11 Albowiem wywyższone jest aż do niebios miłosierdzie twoje, * i aż pod obłoki prawda twoja.
56:12 Podwyższ się nad niebiosa, Boże: * a po wszystkiéj ziemi chwała twoja.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. For my soul trusteth in Thee.
|
Ant. Juste judicáte.
Psalmus 57 [5]
57:2 Si vere útique justítiam loquímini: * recta judicáte, fílii hóminum.
57:3 Étenim in corde iniquitátes operámini: * in terra injustítias manus vestræ concínnant.
57:4 Alienáti sunt peccatóres a vulva, erravérunt ab útero: * locúti sunt falsa.
57:5 Furor illis secúndum similitúdinem serpéntis: * sicut áspidis surdæ, et obturántis aures suas,
57:6 Quæ non exáudiet vocem incantántium: * et venéfici incantántis sapiénter.
57:7 Deus cónteret dentes eórum in ore ipsórum: * molas leónum confrínget Dóminus.
57:8 Ad níhilum devénient tamquam aqua decúrrens: * inténdit arcum suum donec infirméntur.
57:9 Sicut cera, quæ fluit, auferéntur: * supercécidit ignis, et non vidérunt solem.
57:10 Priúsquam intellégerent spinæ vestræ rhamnum: * sicut vivéntes, sic in ira absórbet eos.
57:11 Lætábitur justus cum víderit vindíctam: * manus suas lavábit in sánguine peccatóris.
57:12 Et dicet homo: Si útique est fructus justo: * útique est Deus júdicans eos in terra.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. Judge uprightly.
Psalm 57 [5]
57:2 Jeźliż wżdy po prawdzie sprawiedliwość mówicie: * sądźcież sprawiedliwie, synowie człowieczy.
57:3 Albowiem w sercu działacie nieprawości: * na ziemi ręce wasze plotą niesprawiedliwości.
57:4 Odłączyli się grzesznicy skoro z żywota, pobłądzili skoro z żywota: * mówili kłamstwo.
57:5 Jad mają na podobieństwo węża: * jako żmije głuchéj i zatulającéj uszy swoje.
57:6 Która nie usłyszy głosu zaklinających: * i czarownika zaklinającego mądrze.
57:7 Bóg pokruszy zęby ich w uściech ich: * zęby trzonowe lwów połamie Pan.
57:8 Wniwecz się obrócą, jako woda zbiegająca: * naciągnął łuk swój, aż zemdleją.
57:9 Jako wosk, który płynie, zniesieni będą: * przypadł z wierzchu ogień, i nie ujrzeli słońca.
57:10 Pierwéj, niźli ciernie wasze poczuło tarny: * jako żywe, tak je w gniewie pożre.
57:11 Będzie się weselił sprawiedliwy, kiedy ujrzy pomstę: * ręce swe umyje we krwi grzesznika.
57:12 I rzecze człowiek: Jeźli wżdy jest pożytek sprawiedliwemu: * przedsięć jest Bóg, który sądzi na ziemi.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 58 [6]
58:2 Éripe me de inimícis meis, Deus meus: * et ab insurgéntibus in me líbera me.
58:3 Éripe me de operántibus iniquitátem: * et de viris sánguinum salva me.
58:4 Quia ecce cepérunt ánimam meam: * irruérunt in me fortes.
58:5 Neque iníquitas mea, neque peccátum meum, Dómine: * sine iniquitáte cucúrri, et diréxi.
58:6 Exsúrge in occúrsum meum, et vide: * et tu, Dómine, Deus virtútum, Deus Israël,
58:6 Inténde ad visitándas omnes gentes: * non misereáris ómnibus, qui operántur iniquitátem.
58:7 Converténtur ad vésperam: et famem patiéntur ut canes, * et circuíbunt civitátem.
58:8 Ecce, loquéntur in ore suo, et gládius in lábiis eórum: * quóniam quis audívit?
58:9 Et tu, Dómine, deridébis eos: * ad níhilum dedúces omnes gentes.
58:10 Fortitúdinem meam ad te custódiam, quia, Deus, suscéptor meus es: * Deus meus, misericórdia ejus prævéniet me.
58:12 Deus osténdet mihi super inimícos meos, ne occídas eos: * nequándo obliviscántur pópuli mei.
58:12 Dispérge illos in virtúte tua: * et depóne eos, protéctor meus, Dómine:
58:13 Delíctum oris eórum, sermónem labiórum ipsórum: * et comprehendántur in supérbia sua.
58:13 Et de exsecratióne et mendácio annuntiabúntur in consummatióne: * in ira consummatiónis, et non erunt.
58:14 Et scient quia Deus dominábitur Jacob: * et fínium terræ.
58:15 Converténtur ad vésperam: et famem patiéntur ut canes, * et circuíbunt civitátem.
58:16 Ipsi dispergéntur ad manducándum: * si vero non fúerint saturáti, et murmurábunt.
58:17 Ego autem cantábo fortitúdinem tuam: * et exsultábo mane misericórdiam tuam.
58:17 Quia factus es suscéptor meus, * et refúgium meum, in die tribulatiónis meæ.
58:18 Adjútor meus, tibi psallam, quia, Deus, suscéptor meus es: * Deus meus, misericórdia mea.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Juste judicáte fílii hóminum.
|
Psalm 58 [6]
58:2 Wyrwij mię od nieprzyjaciół moich, Boże mój: * i od powstawających przeciwko mnie wybaw mię.
58:3 Wyrwij mię od tych, którzy broją nieprawość: * i od mężów krwawych wybaw mię.
58:4 Boć oto ułowili duszę moję: * rzucili się na mię możni.
58:5 Ani nieprawość moja, ani grzech mój, Panie: * bez nieprawości biegałem i prostom postępował.
58:6 Powstań, abyś mi zabieżał, i obacz: * a ty, Panie, Boże zastępów, Boże Izraelski.
58:6 Udaj się na nawiedzenie wszech narodów: * nie miéj litości nad wszystkimi, którzy broją nieprawość.
58:7 Nawrócą się ku wieczorowi: i będą mrzeć głód, jako psi, * i będą chodzić około miasta.
58:8 Oto będą mówić usty swemi, a miecz w uściech ich: * bo któż słyszał?
58:9 A ty, Panie, naśmiejesz się z nich: * wniwecz obrócisz wszystkie narody.
58:10 Moc moję u ciebie strzedz będę, albowiem, Boże, jesteś obrońca mój: * Bóg mój, miłosierdzie jego uprzedzi mię.
58:12 Bóg pokaże mi nad nieprzyjacioły mymi, nie zabijaj ich: * by kiedy nie zapomnieli ludzie moi.
58:12 Rozprósz je mocą twoją: * i zrzuć je, obrońco mój, Panie:
58:13 Grzech ust ich, mowę warg ich: * a niech będą poimani w hardości swojéj.
58:13 I dla złorzeczenia i kłamstwa będą opowiedzeni na stracenie: * w gniewie zatracenia, i nie będzie ich.
58:14 I doznają, iż Bóg będzie panował Jakóbowi: * i krajom ziemie.
58:15 Nawrócą się ku wieczorowi: i będą mrzeć głód, jako psi, * i będą chodzić około miasta.
58:16 Ciż rozbieżą się ku jedzeniu: * a jeźli się nie najedzą, będą szemrać.
58:17 Ale ja będę śpiewał moc twoję: * i będę z radością wychwalał rano miłosierdzie twoje.
58:17 Boś się stał obrońcą moim, * i ucieczką moją w dzień utrapienia mego.
58:18 Pomocniku mój, tobie będę śpiewał, iżeś ty, Boże, obrońca mój: * Bóg mój, miłosierdzie moje.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Judge uprightly O ye sons of men.
|
Ant. Da nobis.
Psalmus 59 [7]
59:3 Deus, repulísti nos, et destruxísti nos: * irátus es, et misértus es nobis.
59:4 Commovísti terram, et conturbásti eam: * sana contritiónes ejus, quia commóta est.
59:5 Ostendísti pópulo tuo dura: * potásti nos vino compunctiónis.
59:6 Dedísti metuéntibus te significatiónem: * ut fúgiant a fácie arcus:
59:7 Ut liberéntur dilécti tui: * salvum fac déxtera tua, et exáudi me.
59:8 Deus locútus est in sancto suo: * lætábor, et partíbor Síchimam: et convállem tabernaculórum metíbor.
59:9 Meus est Gálaad, et meus est Manásses: * et Éphraim fortitúdo cápitis mei.
59:9 Juda rex meus: * Moab olla spei meæ.
59:10 In Idumǽam exténdam calceaméntum meum: * mihi alienígenæ súbditi sunt.
59:11 Quis dedúcet me in civitátem munítam? * quis dedúcet me usque in Idumǽam?
59:12 Nonne tu, Deus, qui repulísti nos? * et non egrediéris, Deus, in virtútibus nostris?
59:13 Da nobis auxílium de tribulatióne: * quia vana salus hóminis.
59:14 In Deo faciémus virtútem: * et ipse ad níhilum dedúcet tribulántes nos.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. Give us.
Psalm 59 [7]
59:3 Boże, odrzuciłeś nas, i skaziłeś nas: * rozgniewałeś się, i zmiłowałeś się nad nami.
59:4 Wzruszyłeś ziemię, i zatrwożyłeś ją: * ulecz skruszenia jéj, bo się zachwiała.
59:5 Okazałeś ludowi twemu ciężkości: * napoiłeś nas winem żałości.
59:6 Dałeś znak bojącym się ciebie: * aby uciekali od oblicza łuku:
59:7 Aby byli wybawieni mili twoi: * wybaw prawicą twoją, a wysłuchaj mię.
59:8 Bóg mówił w świątnicy swojéj: * rozweselę się, i będę dzielił Sychimę: i dolinę namiotów pomierzę.
59:9 Mójci jest Galaad, i mój Manasses: * i Ephraim moc głowy mojéj.
59:9 Juda, król mój: * Moab garniec nadziei mojéj.
59:10 Nad Idumeą rozciągnę bót mój: * mnie cudzoziemcy są poddani.
59:11 Któż mię doprowadzi do miasta obronnego? * kto mię doprowadzi aż do Idumei?
59:12 Izali nie ty, Boże, któryś nas odrzucił? * i nie wynidziesz, Boże, z wojski naszemi?
59:13 Daj nam ratunek z utrapienia: * boć omylny ratunek człowieczy.
59:14 W Bogu uczynimy siłę: * a on wniwecz obróci trapiące nas.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 60 [8]
60:2 Exáudi, Deus, deprecatiónem meam: * inténde oratióni meæ.
60:3 A fínibus terræ ad te clamávi: * dum anxiarétur cor meum, in petra exaltásti me.
60:4 Deduxísti me, quia factus es spes mea: * turris fortitúdinis a fácie inimíci.
60:5 Inhabitábo in tabernáculo tuo in sǽcula: * prótegar in velaménto alárum tuárum.
60:6 Quóniam tu, Deus meus, exaudísti oratiónem meam: * dedísti hereditátem timéntibus nomen tuum.
60:7 Dies super dies regis adícies: * annos ejus usque in diem generatiónis et generatiónis.
60:8 Pérmanet in ætérnum in conspéctu Dei: * misericórdiam et veritátem ejus quis requíret?
60:9 Sic psalmum dicam nómini tuo in sǽculum sǽculi: * ut reddam vota mea de die in diem.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Da nobis Dómine auxílium de tribulatióne.
|
Psalm 60 [8]
60:2 Wysłuchaj, Boże, prośbę moję: * słuchaj modlitwy mojéj.
60:3 Od kończyn ziemie wołałem do ciebie: * gdy się frasowało serce moje, na skale wywyższyłeś mię.
60:4 Prowadziłeś mię, boś się stał nadzieją moją: * wieżą mocną od nieprzyjaciela.
60:5 Będę mieszkał w przybytku twoim na wieki: * zaszczycon będę pod zasłoną skrzydeł twoich.
60:6 Bo ty, Boże mój, wysłuchałeś modlitwę moję: * dałeś dziedzictwo bojącym się imienia twego.
60:7 Dni na dni królewskie przyczynisz: * lata jego aż do dnia narodu i narodu.
60:8 Mieszka na wieki przed oblicznością Bożą: * miłosierdzia i prawdy jego kto będzie szukał?
60:9 Tak będę Psalm śpiewał imieniowi twemu na wieki wieków: * abym oddał śluby moje ode dnia do dnia.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Give us help from trouble, O Lord.
|
Ant. Nonne Deo. ‡
Psalmus 61 [9]
61:2 Nonne Deo ‡ subjécta erit ánima mea? * ab ipso enim salutáre meum.
61:3 Nam et ipse Deus meus, et salutáris meus: * suscéptor meus, non movébor ámplius.
61:4 Quoúsque irrúitis in hóminem? * interfícitis univérsi vos: tamquam paríeti inclináto et macériæ depúlsæ?
61:5 Verúmtamen prétium meum cogitavérunt repéllere, cucúrri in siti: * ore suo benedicébant, et corde suo maledicébant.
61:6 Verúmtamen Deo subjécta esto, ánima mea: * quóniam ab ipso patiéntia mea.
61:7 Quia ipse Deus meus, et salvátor meus: * adjútor meus, non emigrábo.
61:8 In Deo salutáre meum, et glória mea: * Deus auxílii mei, et spes mea in Deo est.
61:9 Speráte in eo omnis congregátio pópuli, effúndite coram illo corda vestra: * Deus adjútor noster in ætérnum.
61:10 Verúmtamen vani fílii hóminum, mendáces fílii hóminum in statéris: * ut decípiant ipsi de vanitáte in idípsum.
61:11 Nolíte speráre in iniquitáte, et rapínas nolíte concupíscere: * divítiæ si áffluant, nolíte cor appónere.
61:12 Semel locútus est Deus, duo hæc audívi, quia potéstas Dei est, et tibi, Dómine, misericórdia: * quia tu reddes unicuíque juxta ópera sua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. Doth not my soul.
Psalm 61 [9]
61:2 Izali Bogu nie będzie poddana dusza moja? * bo od niego zbawienie moje.
61:3 Bo i on Bóg mój, i zbawiciel mój: * nie zachwieję się więcéj.
61:4 Dokądże nacieracie na człowieka? * zabijacie wy wszyscy: jakoby ściana była pochylona i płot wywrócony?
61:5 Zaprawdę poczciwość moję myślili oddalić, biegałem z pragnieniem: * usty swemi błogosławili, a sercem swem złorzeczyli.
61:6 Wszakże, duszo moja, Bogu bądź poddana: * boć od niego cierpliwość moja.
61:7 Bo on Bóg mój i zbawiciel mój: * pomocnik mój, nie wyprowadzę się.
61:8 W Bogu zbawienie moje i chwała moja: * Bóg pomocy mojéj, i nadzieja moja jest w Bogu.
61:9 Miejcie nadzieję w nim wszelkie zgromadzenie ludzi, wylewajcie przed nim serca wasze: * Bóg pomocnik nasz na wieki.
61:10 Zaprawdę omylni są synowie człowieczy, kłamliwi synowie ludzcy w wagach: * aby oszukiwali sami z marności spólnie.
61:11 Nie miejcie nadzieje w nieprawości, i drapiestwa nie pożądajcie: * jeźli wam przybędzie majętności, nie przykładajcież serca.
61:12 Raz rzekł Bóg, temem dwie rzeczy słyszał, iż moc jest Boża, a tobie, Panie, miłosierdzie: * bo ty oddasz każdemu według uczynków jego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 63 [10]
63:2 Exáudi, Deus, oratiónem meam cum déprecor: * a timóre inimíci éripe ánimam meam.
63:3 Protexísti me a convéntu malignántium: * a multitúdine operántium iniquitátem.
63:4 Quia exacuérunt ut gládium linguas suas: * intendérunt arcum rem amáram, ut sagíttent in occúltis immaculátum.
63:6 Súbito sagittábunt eum, et non timébunt: * firmavérunt sibi sermónem nequam.
63:6 Narravérunt ut abscónderent láqueos: * dixérunt: Quis vidébit eos?
63:7 Scrutáti sunt iniquitátes: * defecérunt scrutántes scrutínio.
63:7 Accédet homo ad cor altum: * et exaltábitur Deus.
63:8 Sagíttæ parvulórum factæ sunt plagæ eórum: * et infirmátæ sunt contra eos linguæ eórum.
63:9 Conturbáti sunt omnes qui vidébant eos: * et tímuit omnis homo.
63:10 Et annuntiavérunt ópera Dei, * et facta ejus intellexérunt.
63:11 Lætábitur justus in Dómino, et sperábit in eo, * et laudabúntur omnes recti corde.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Nonne Deo subjécta erit ánima mea.
|
Psalm 63 [10]
63:2 Wysłuchaj, Boże, prośbę moję, gdy się modlę: * od strachu nieprzyjaciela wybaw duszę moję.
63:3 Obroniłeś mię od zboru złośników: * od mnóstwa działających nieprawość.
63:4 Bo zaostrzyli jako miecz języki swoje: * naciągnęli łuk, rzecz gorzką, by w skrytościach strzelali na niepokalanego.
63:6 Z prędka nań strzelać będą, a nie będą się bać: * utwierdzili sobie mowę złośliwą.
63:6 Namawiali się, żeby zakryli sidła: * mówili: Któż je obaczy?
63:7 Szukali nieprawości: * ustali szukając szukaniem.
63:7 Przystąpi człowiek do serca głębokiego: * a Bóg wywyższon będzie.
63:8 Strzałki maluczkich stały się rany ich: * i pomdlały przeciwko nim ich języki.
63:9 Strwożyli się wszyscy, którzy je widzieli: * i bał się wszelki człowiek.
63:10 I opowiadali sprawy Boże, * i uczynki jego rozumieli.
63:11 Będzie się weselił sprawiedliwy w Panu, i będzie w nim nadzieję miał: * i będą pochwaleni wszyscy serca prawego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Doth not my soul wait upon God?
|
Ant. Benedícite.
Psalmus 65 [11]
65:1 Jubiláte Deo, omnis terra, psalmum dícite nómini ejus: * date glóriam laudi ejus.
65:3 Dícite Deo: Quam terribília sunt ópera tua, Dómine! * in multitúdine virtútis tuæ mentiéntur tibi inimíci tui.
65:4 Omnis terra adóret te, et psallat tibi: * psalmum dicat nómini tuo.
65:5 Veníte, et vidéte ópera Dei: * terríbilis in consíliis super fílios hóminum.
65:6 Qui convértit mare in áridam, in flúmine pertransíbunt pede: * ibi lætábimur in ipso.
65:7 Qui dominátur in virtúte sua in ætérnum, óculi ejus super gentes respíciunt: * qui exásperant non exalténtur in semetípsis.
65:8 Benedícite, gentes, Deum nostrum: * et audítam fácite vocem laudis ejus,
65:9 Qui pósuit ánimam meam ad vitam: * et non dedit in commotiónem pedes meos.
65:10 Quóniam probásti nos, Deus: * igne nos examinásti, sicut examinátur argéntum.
65:11 Induxísti nos in láqueum, posuísti tribulatiónes in dorso nostro: * imposuísti hómines super cápita nostra.
65:12 Transívimus per ignem et aquam: * et eduxísti nos in refrigérium.
65:13 Introíbo in domum tuam in holocáustis: * reddam tibi vota mea, quæ distinxérunt lábia mea.
65:14 Et locútum est os meum, * in tribulatióne mea.
65:15 Holocáusta medulláta ófferam tibi cum incénso aríetum: * ófferam tibi boves cum hircis.
65:16 Veníte, audíte, et narrábo, omnes, qui timétis Deum: * quanta fecit ánimæ meæ.
65:17 Ad ipsum ore meo clamávi, * et exaltávi sub lingua mea.
65:18 Iniquitátem si aspéxi in corde meo, * non exáudiet Dóminus.
65:19 Proptérea exaudívit Deus, * et atténdit voci deprecatiónis meæ.
65:20 Benedíctus Deus, * qui non amóvit oratiónem meam, et misericórdiam suam a me.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. O bless our God.
Psalm 65 [11]
65:1 Wykrzykajcie Bogu, wszystka ziemio, psalm śpiewajcie imieniowi jego: * dajcie cześć chwale jego.
65:3 Mówcie Bogu: Jako straszne są sprawy twoje, Panie! * dla wielkości mocy twojéj będą kłamać przed tobą nieprzyjaciele twoi.
65:4 Wszystka ziemia niechaj ci się kłania, i niechaj ci śpiewa: * niech Psalm śpiewa imieniowi twemu.
65:5 Chodźcie, a oglądajcie dzieła Boże: * straszny w radach nad syny człowieczymi.
65:6 Który obrócił morze w suchą ziemię, przez rzekę przejdą nogą: * tam się będziem weselili w nim.
65:7 Który panuje w mocy swéj na wieki, oczy jego na narody patrzą: * którzy drażnią, niech się sami w sobie nie wynoszą.
65:8 Błogosławcie, narodowie, Boga naszego: * a dajcie słyszeć głos chwały jego.
65:9 Który położył do żywota duszę moję: * i nie dał na zachwianie nóg moich.
65:10 Albowiemeś doświadczył nas, Boże: * wypławiłeś nas ogniem, jako pławią śrebro.
65:11 Przywiodłeś nas w sidło, nakładłeś ucisków na grzbiety nasze: * wsadziłeś ludzie na głowy nasze.
65:12 Przeszliśmy przez ogień i przez wodę: * i wywiodłeś nas na ochłodę.
65:13 Wnidę do domu twego z całopaleniem: * oddam ci śluby moje, które wyraziły wargi moje.
65:14 I wymówiły usta moje, * w ucisku moim.
65:15 Całopalenia tłuste ofiaruję tobie, z kadzeniem baranów: * ofiarując woły z kozłami.
65:16 Chódźcie, słuchajcie wszyscy, którzy się Boga boicie: * a będę powiadał, jako wielkie rzeczy uczynił duszy mojéj.
65:17 Do niegom usty memi wołał, * i wywyższałem językiem moim.
65:18 Jeźlim patrzał na nieprawość w sercu mojem, * nie wysłucha Pan.
65:19 Przetoć wysłuchał Bóg, * i był pilen głosu modlitwy mojéj.
65:20 Błogosławiony Bóg, * który nie odrzucił modlitwy mojéj, i miłosierdzia swego odemnie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 67 [12]
67:2 Exsúrgat Deus, et dissipéntur inimíci ejus, * et fúgiant qui odérunt eum, a fácie ejus.
67:3 Sicut déficit fumus, defíciant: * sicut fluit cera a fácie ignis, sic péreant peccatóres a fácie Dei.
67:4 Et justi epuléntur, et exsúltent in conspéctu Dei: * et delecténtur in lætítia.
67:5 Cantáte Deo, psalmum dícite nómini ejus: * iter fácite ei, qui ascéndit super occásum: (fit reverentia) Dóminus nomen illi.
67:5 Exsultáte in conspéctu ejus: * turbabúntur a fácie ejus, patris orphanórum et júdicis viduárum.
67:6 Deus in loco sancto suo: * Deus, qui inhabitáre facit uníus moris in domo:
67:7 Qui edúcit vinctos in fortitúdine, * simíliter eos qui exásperant, qui hábitant in sepúlcris.
67:8 Deus, cum egrederéris in conspéctu pópuli tui, * cum pertransíres in desérto:
67:9 Terra mota est, étenim cæli distillavérunt a fácie Dei Sínai, * a fácie Dei Israël.
67:10 Plúviam voluntáriam segregábis, Deus, hereditáti tuæ: * et infirmáta est, tu vero perfecísti eam.
67:11 Animália tua habitábunt in ea: * parásti in dulcédine tua páuperi, Deus.
67:12 Dóminus dabit verbum evangelizántibus, * virtúte multa.
67:13 Rex virtútum dilécti dilécti: * et speciéi domus divídere spólia.
67:14 Si dormiátis inter médios cleros, pennæ colúmbæ deargentátæ, * et posterióra dorsi ejus in pallóre auri.
67:15 Dum discérnit cæléstis reges super eam, nive dealbabúntur in Selmon: * mons Dei, mons pinguis.
67:16 Mons coagulátus, mons pinguis: * ut quid suspicámini montes coagulátos?
67:17 Mons, in quo beneplácitum est Deo habitáre in eo: * étenim Dóminus habitábit in finem.
67:18 Currus Dei decem míllibus múltiplex, míllia lætántium: * Dóminus in eis in Sina in sancto.
67:19 Ascendísti in altum, cepísti captivitátem: * accepísti dona in homínibus.
67:19 Étenim non credéntes, * inhabitáre Dóminum Deum.
67:20 Benedíctus Dóminus die quotídie: * prósperum iter fáciet nobis Deus salutárium nostrórum.
67:21 Deus noster, Deus salvos faciéndi: * et Dómini Dómini éxitus mortis.
67:22 Verúmtamen Deus confrínget cápita inimicórum suórum: * vérticem capílli perambulántium in delíctis suis.
67:23 Dixit Dóminus: Ex Basan convértam, * convértam in profúndum maris:
67:24 Ut intingátur pes tuus in sánguine: * lingua canum tuórum ex inimícis, ab ipso.
67:25 Vidérunt ingréssus tuos, Deus: * ingréssus Dei mei: regis mei qui est in sancto.
67:26 Prævenérunt príncipes conjúncti psalléntibus: * in médio juvenculárum tympanistriárum.
67:27 In ecclésiis benedícite Deo Dómino, * de fóntibus Israël.
67:28 Ibi Bénjamin adolescéntulus: * in mentis excéssu.
67:28 Príncipes Juda, duces eórum: * príncipes Zábulon, príncipes Néphtali.
67:29 Manda, Deus, virtúti tuæ: * confírma hoc, Deus, quod operátus es in nobis.
67:30 A templo tuo in Jerúsalem, * tibi ófferent reges múnera.
67:31 Íncrepa feras arúndinis, congregátio taurórum in vaccis populórum: * ut exclúdant eos, qui probáti sunt argénto.
67:32 Díssipa gentes, quæ bella volunt: vénient legáti ex Ægýpto: * Æthiópia prævéniet manus ejus Deo.
67:33 Regna terræ, cantáte Deo: * psállite Dómino.
67:34 Psállite Deo, qui ascéndit super cælum cæli, * ad Oriéntem.
67:35 Ecce dabit voci suæ vocem virtútis, date glóriam Deo super Israël, * magnificéntia ejus, et virtus ejus in núbibus.
67:36 Mirábilis Deus in sanctis suis, Deus Israël ipse dabit virtútem, et fortitúdinem plebi suæ, * benedíctus Deus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Benedícite gentes Deum nóstrum.
|
Psalm 67 [12]
67:2 Niech powstanie Bóg, a niech się rozproszą nieprzyjaciele jego, * a niech uciekają, którzy go nienawidzą, od oblicza jego.
67:3 Jako ustaje dym, niechaj ustaną: * jako się wosk rozpływa od ognia, tak niechaj zginą grzesznicy od oblicza Bożego.
67:4 A sprawiedliwi niechaj używają, i weselą się przed oczyma Bożemi: * i niechaj rozkoszują w radości.
67:5 Śpiewajcie Bogu, Psalm śpiewajcie imieniowi jego: * czyńcie drogę temu, który wstąpił na zachód: (ukłonić się) Pan imię jego.
67:5 Radujcie się przed obliczem jego: * zatrwożą się od oblicza jego, ojca sierót, i sędziego wdów.
67:6 Boga na miejscu swem świętem: * Bóg, który czyni, że mieszkają jednych obyczajów w domu:
67:7 Który wywodzi więźnie w mocy, * także i te, co obrażają, którzy mieszkają w grobiech.
67:8 Boże, gdyś wychodził przed ludem twym, * gdyś chodził po puszczy:
67:9 Ziemia się trzęsła, niebiosa téż kropiły od oblicza Boga Synai, * od oblicza Boga Izrael.
67:10 Deszcz dobrowolny oddzielisz, Boże, dziedzictwu twojemu: * i zemdlało, a tyś je posilił.
67:11 Zwierzęta twoje będą mieszkały w niem: * nagotowałeś z słodkości twéj ubogiemu, Boże.
67:12 Pan da słowo przepowiadającym Ewangelią, * mocą wielką.
67:13 Król zastępów umiłowanego, umiłowanego: * i piękności domu rozdzielać korzyści.
67:14 Choćbyście spali w pośrodku losów, pióra gołębice pośrebrzone: * a tył grzbietu jego żółci się jako złoto.
67:15 Gdy Niebieski rozsądza króle w nim, będą wybieleni jako śnieg na Selmon: * góra Boża, góra tłusta.
67:16 Góra obfita, góra tłusta: * co się przypatrujecie górom zsiadłym?
67:17 Góra, na któréj się Bogu podoba mieszkać: * albowiem Pan będzie mieszkał na wieki.
67:18 Wóz Boży dziesiącią tysięcy rozmaity, tysiące weselących się: * Pan między nimi na Synai, w świątnicy.
67:19 Wstąpiłeś na wysokość, poimałeś poimane: * nabrałeś darów w ludziach.
67:19 Téż i niewierzące, * aby Pan Bóg mieszkał.
67:20 Błogosławiony Pan na każdy dzień: * szczęśliwą uczyni drogę nam Bóg zbawienia naszego.
67:21 Bóg nasz Bogiem zbawiającym: * i Pańskie, Pańskie wyjście z śmierci.
67:22 Wszakże Bóg potłucze głowy nieprzyjaciół swoich: * wierzch włosu, którzy chodzą w występkach swoich.
67:23 Rzekł Pan: Nawrócę z Bazan, * nawrócę w głębokość morską:
67:24 Aby się omoczyła noga twoja we krwi: * i język psów twoich z nieprzyjaciół w téjże.
67:25 Widzieli postępowania twoje, Boże: * postępowania Boga mego: króla mojego, który jest w świątnicy.
67:26 Uprzedzili książęta złączeni z śpiewającymi: * w pośrodku młodziuchnych bębenniczek.
67:27 W kościele błogosławcie Bogu Panu, * z źródeł Izraelskich.
67:28 Tam Benjamin młodziuchny: * w zachwyceniu myśli.
67:28 Książęta Juda, wodzowie ich: * książęta Zabulon i książęta Nephthali.
67:29 Przykaż, Boże, mocy twojéj: * umocnij to, Boże, coś w nas sprawił.
67:30 Od kościoła twego w Jeruzalem, * tobie królowie ofiarują dary.
67:31 Pogrom zwierzę trzcinne, zgromadzenie byków między krowami narodów: * aby wypchnęli te, którzy są doświadczeni jako śrebro.
67:32 Rozprósz narody, które wojen chcą: przyjdą posłowie z Egiptu: * Murzyńska ziemia uprzedzi z rękami swemi do Boga.
67:33 Królestwa ziemskie, śpiewajcie Bogu: * grajcie Panu.
67:34 Grajcie Bogu, który wstąpił na niebo nad nieby, * na wschód słońca.
67:35 Oto da głosowi swemu głos mocy, dajcie chwałę Bogu nad Izraelem, * wielmożność jego, a moc jego w obłokach.
67:36 Dziwny Bóg w świętych swoich, Bóg Izraelski, ten da moc i siłę ludowi swemu, * błogosławiony Bóg.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. O bless our God ye people.
|
℣. Egrediétur Dóminus de loco sancto suo.
℟. Véniet ut salvet pópulum suum.
|
℣. Wyjdzie Pan z miejsca swego świętego.
℟. Przybędzie, by zbawić lud swój.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Z kajdan grzechów naszych niech nas uwolni wszechmogący i miłosierny Pan. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ille nos benedícat, qui sine fine vivit et regnat. Amen.
Lectio 1
De Isaía Prophéta
Isa 3:1-5
1 Ecce enim Dominátor Dóminus exercítuum áuferet a Jerúsalem et a Juda válidum et fortem, omne robur panis, et omne robur aquæ:
2 Fortem, et virum bellatórem, Júdicem, et prophétam, et aríolum, et senem:
3 Príncipem super quinquagínta, et honorábilem vultu, et consiliárium, et sapiéntem de architéctis, et prudéntem elóquii mýstici.
4 Et dabo púeros príncipes eórum, et effemináti dominabúntur eis.
5 Et írruet pópulus vir ad virum, et unusquísque ad próximum suum: tumultuábitur puer contra senem, et ignóbilis contra nóbilem.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Rex noster advéniet Christus,
* Quem Joánnes prædicávit Agnum esse ventúrum.
℣. Super ipsum continébunt reges os suum, ipsum gentes deprecabúntur.
℟. Quem Joánnes prædicávit Agnum esse ventúrum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Czytanie Ewangelii niech będzie nam zbawieniem i obroną. Amen.
Lekcja 1
Z Proroka Izajasza
Iz 3:1-5
1 Albowiem oto panujący Pan zastępów odejmie z Jeruzalem i z Judy dużego i mocnego, wszelkie posilenie chleba i wszelkie posilenie wody.
2 Mocnego i męża walecznego, sędziego i proroka, i wieszczka i starca.
3 Kapitana nad piąciądziesiąt i uczciwą osobę i rajcę i mądrego budownika i roztropnego w mowach tajemnych.
4 I dam dzieci za książęta ich, a niewieściuchowie panować im będą.
5 A obórzy się lud, mąż na męża, i każdy na bliźniego swego: powstanie chłopię na starca, a wzgardzony na uczciwego.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Christ our King cometh.
* And John hath testified of Him, that He is the Lamb that should come!
℣. The kings shall shut their mouths at Him, all nations shall serve Him.
℟. And John hath testified of Him, that He is the Lamb that should come!
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Divínum auxílium máneat semper nobíscum. Amen.
Lectio 2
Isa 3:6-9
6 Apprehéndet enim vir fratrem suum domésticum patris sui: Vestiméntum tibi est, princeps esto noster, ruína autem hæc sub manu tua.
7 Respondébit in die illa, dicens: Non sum médicus, et in domo mea non est panis, neque vestiméntum: nolíte constitúere me príncipem pópuli.
8 Ruit enim Jerúsalem, et Judas cóncidit: quia lingua eórum et adinventiónes eórum contra Dóminum, ut provocárent óculos majestátis ejus.
9 Agnítio vultus eórum respóndit eis: et peccátum suum quasi Sódoma prædicavérunt, nec abscondérunt.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Ante multum tempus prophetávit Ezéchiel: Vidi portam clausam; ecce Deus ante sǽcula ex ea procedébat pro salúte mundi:
* Et erat íterum clausa, demónstrans Vírginem, quia post partum permánsit virgo.
℣. Porta quam vidísti, Dóminus solus transíbit per illam.
℟. Et erat íterum clausa, demónstrans Vírginem, quia post partum permánsit virgo.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Pomoc Boża niech będzie z nami zawsze. Amen.
Lekcja 2
Iz 3:6-9
6 Bo ujmie mąż brata swego, domownika ojca swego: Masz odzienie, bądź książęciem naszym, a upadek ten pod ręką twoją.
7 Odpowie dnia onego, mówiąc: Nie jestem lekarz, i w domu moim niemasz chleba, ani odzienia: nie stanówcie mię książęciem na ludem.
8 Bo się wali Jeruzalem, a Judas upadł, iż język ich i wynalazki ich przeciw Panu, aby draźnili oczy majestatu jego.
9 Poznanie oblicza ich odpowiedziało im: a grzech swój jako Sodoma opowiadali a nie taili.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Of a long time, said Ezekiel the Prophet, I saw the gate shut behold, God went forth from it before the ages for the salvation of the world.
* And it was shut again, for it is a figure of the Virgin, in that after child-birth she remained a Virgin still.
℣. The Lord alone shall enter by the gate that thou savest.
℟. And it was shut again, for it is a figure of the Virgin, in that after child-birth she remained a Virgin still.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.
Lectio 3
Isa 3:9-15
9 Væ ánimæ eórum, quóniam réddita sunt eis mala.
10 Dícite justo quóniam bene, quóniam fructum adinventiónum suárum cómedet.
11 Væ ímpio in malum: retribútio enim mánuum ejus fiet ei.
12 Pópulum meum exactóres sui spoliavérunt, et mulíeres dominátæ sunt eis. Pópule meus, qui te beátum dicunt, ipsi te decípiunt, et viam gréssuum tuórum díssipant.
13 Stat ad iudicándum Dóminus, et stat ad iudicándos pópulos.
14 Dóminus ad iudícium véniet cum sénibus pópuli sui, et princípibus eius: vos enim depásti estis víneam, et rapína páuperis in domo vestra.
15 Quare attéritis pópulum meum, et fácies páuperum commólitis? dicit Dóminus Deus exercítuum.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Ecce dies véniunt, dicit Dóminus, et suscitábo David germen justum: et regnábit rex, et sápiens erit, et fáciet judícium et justítiam in terra:
* Et hoc est nomen quod vocábunt eum: * Dóminus justus noster.
℣. In diébus illis salvábitur Juda, et Israël habitábit confidénter.
℟. Et hoc est nomen quod vocábunt eum:
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Dóminus justus noster.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Król Aniołów zaprowadzi swój lud do królestwa na wysokości. Amen.
Lekcja 3
Iz 3:9-15
9 Biada duszy ich; bo im oddano złości.
10 Powiedzcie sprawiedliwemu, że dobrze, iż owoców wynalazków swoich pożywać będzie.
11 Biada bezbożnemu na złe; albowiem odpłata rąk jego stanie mu się.
12 Lud mój wyciągacze jego złupili, a niewiasty panowały nad nimi. Ludu mój! którzy cię błogosławionym zowią, ci cię zwodzą, a drogę chodu twego rozkopują.
13 Stoi Pan na sąd: a stoi, aby sądził narody.
14 Pan na sąd przyjdzie z starszymi ludu swego i z książęty jego; boście wy spaśli winnicę, a to zdzier ubogiego w domu waszym.
15 Czemu ciśniecie lud mój, a oblicza ubogich mielecie? mówi Pan, Bóg zastępów.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Oto nadchodzą dni, mówi Pan, kiedy wzbudzę Dawidowi odrośl sprawiedliwą. Będzie panował jako król, postępując roztropnie, i będzie czynił sąd i sprawiedliwość na ziemi:
* To zaś jest imię, którym Go będą nazywać: * Pan nasz sprawiedliwy.
℣. W owych dniach Juda dostąpi zbawienia, a Izrael będzie mieszkał bezpiecznie.
℟. To zaś jest imię, którym Go będą nazywać:
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Pan nasz sprawiedliwy.
|
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
|
Opuścić resztę, jeśli Laudesy nie są odmawiane osobno.
|
Oratio {ex Proprio de Tempore}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Excita, quǽsumus, Dómine, poténtiam tuam, et veni: ut ab imminéntibus peccatórum nostrórum perículis, te mereámur protegénte éripi, te liberánte salvári:
Qui vivis et regnas cum Deo Patre, in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Temporału}
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Wzbudź, błagamy Cię, Panie, potęgę Twą i przybądź, abyśmy od grożących nam, wskutek grzechów naszych, niebezpieczeństw, byli za Twoją obroną wyrwani, i za Twą pomocą zostali zbawieni.
Który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem w jedności Ducha Świętego Bóg przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.
|